در این مقاله با هورمون AMH و نقش آن در بررسی وضعیت باروری فرد آشنا می‌شویم. به علاوه به بررسی دلایل ممکن برای افزایش این هورمون می‌پردازیم.
سطح بالای AMH
AMH یا هورمون آنتی مولرین که به عنوان ماده بازدارنده مولرین (MIS) نیز شناخته می شود، هورمونی است که در دوران جنینی در هر دو جنس زن و مرد وجود دارد و سطح بالای این هورمون در جنین پسر، به رشد اندام‌های تناسلی کمک می‌کند؛ درحالیکه در جنین دختر سطوح پایین آن مسئول رشد اندام های تناسلی است. در دوران بلوغ دختران، سطح AMH توسط فولکیول‌های موجودر در تخمدان افزایش می‌یابد. به طور کلی می‌توان گفت ام‌اچ‌ای برای ارزیابی ذخیره تخمدانی یا تخمین تعداد تخمک‌ها اندازه‌گیری می‌شود.
اهمیت تست AMH
این تست یک آزمایش خون ساده است که می‌تواند در هرروزی از سیکل قاعدگی انجام شود و همانطور که پیشتر اشاره شد اندازه‌گیری سطح این هورمون، معمولا به منظور بررسی توانایی یک خانم برای تولید تخمک‌هایی است که پتانسیل بارور شدن دارند.
سطح AMH در خون با تعداد تخمک‌های بالقوه در بدن یا "ذخیره تخمدان" ارتباط دارد. این فاکتور با افزایش سن کاهش یافته و درنتیجه احتمال بارداری موفق نیز پایین می‌آید.
سطح بالای AMH
سطح طبیعی AMH خون بین 2.2 تا 3.9 نانوگرم در میلی لیتر است ومقادیر بالاتر از این عدد بیانگر افزایش تعداد تخمک‌های فرد است که در دو حالت به‌وجود می‌آید:
1. سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS): عدم تعادل هورمونی است که با چرخه های قاعدگی نامنظم، ناباروری، چاقی، رشد بیش از حد موهای صورت و درجات مختلف مقاومت به انسولین مشخص می‌شود.
2. برخی از تومورهای تخمدانی مانند تومورهای سلول گرانولوزا: نظارت بر سطح AMH در چنین بیمارانی در بررسی پاسخ به درمان مفید است.
سطوح بالای AMH به معنای فولیکول های آنترال بیشتر و تولید تخمک بالاتر در طی تحریک تخمدان است که در نهایت می‌تواند منجر به تشکیل بیش از یک جنین شود. باید توجه داشت که AMH تنها نشانگر تعداد تخمک‌ها است و نه کیفیت آن‌ها. کیفیت تخمک تشکیل شده نقش بسزایی در احتمال موفقیت بارداری دارد.
سطوح بالای AMH و PCOS
در PCOS، به دنبال تعداد زیاد فولیکول‌های آنترال، عملکرد طبیعی قاعدگی مختل می‌شود که ممکن است منجر به چرخه های نامنظم، توقف در بلوغ تخمک‌ها و در نتیجه نا باروری شود. اگرچه AMH یک آزمایش تاییدی برای تشخیص PCOS نیست، اما ابزار مفیدی برای پشتیبانی از تشخیص PCOS همراه با علائم دیگر مانند تاخیر در تخمک گذاری، شواهد سونوگرافی تخمدان پلی کیستیک و ویژگی های بالینی مانند هیرسوتیسم، آکنه، چاقی و غیره است. سطح این هورمون در زنان مبتلا به PCOS همیشه بالاتر از حد طبیعی است.
منبع:
